Building the nation we want

Wednesday, 24 October 2012

Duoglas Broderick

 

Sok Chea is a success story. Having grown from a skinny baby to a beaming, bright-eyed toddler, he’s proof that working together gets results.

The MDG-Fund Joint Program for Children, Food Security and Nutrition that helped Chea recover from malnutrition brings together the Royal Government of Cambodia and six United Nations agencies.

But this diverse team shares a common goal: giving Cambodians like Chea and his family the future they want.

Every year, October 24 marks United Nations Day.

It’s a day for all of us – the 27 specialised UN agencies, funds and programs working together for peace, poverty reduction and human rights in Cambodia – to reflect on what we’re here for: for people like Chea.

It’s a day when I like to think about the words of the UN Charter, the text that guides and inspires us.

Signed on October 24, 1945, these words define who we are, what we do and how we do it.

They are at the back of our minds at all times, as the UN strives to serve those for whom we work:

“We, the peoples of the world.”

United Nations Day is not just about the UN Charter. It’s about all the stakeholders we work with, without whom we simply cannot fulfil the charter’s ideals.

We co-operate as equal partners with the Royal Government of Cambodia, and operate alongside everyone from local NGOs and civil society to national and international aid agencies.

There are many facets to working together in the spirit of the UN Charter.

Cambodia, for example, supports the charter’s “peaceful and friendly relations among nations” via its peacekeeping forces abroad. More than 1,000 Cambodian “Blue Helmets” have served, or are serving, with UN peacekeeping missions.

Cambodia’s most valuable asset is its people. The economy seems set to continue expanding, and the country will soon reach “middle income” status.

It’s the Cambodian people who are making that happen, so investing in “human capital” is among our main shared priorities.

One of the obstacles to empowering Cambodian people remains malnutrition. The 2010 Demographic and Health Survey showed that 28 per cent of Cambodian children are underweight.

Maternal and child malnutrition can stifle physical and intellectual development, which in turn hurts this “human capital” that drives the nation’s economy.

We and our partners are paying special attention to stronger bodies and healthier minds, which will be the foundations of Cambodia’s continued growth.

Cambodia is home to an ancient civilisation, yet a very young population. According to the 2008 census, one-third of Cambodians are aged between 15 and 29.

Those youngsters aspire to, and deserve, quality livelihoods. They are the ones who will shape the nation’s future. Young people are at the centre of our efforts to solidify Cambodia’s achievements.

The participation of more women in business and the public sector is equally essential.

Equality and empowerment for women cuts through everything we and our partners do. Moreover, the disturbing incidence of violence against women has to be tackled with zeal.

A first step is talking about the problem, and a program involving four UN agencies is finding that peer-to-peer education is one way to change hearts and minds. But, ultimately, zero tolerance is the
only goal to aim for.

There is more to development than simple economic growth, however. Some people are more vulnerable than others, and often need special help.

For example, we have seen that the best place to treat drug addiction is in communities, not institutions. Another joint UN programe works with Government ministries and NGOs on an innovative project to address this challenge.

The poorest of the poor need a social safety net, a way in which all Cambodians can help one another. With UN assistance, the Royal Government of Cambodia is taking significant steps on social protection for these most vulnerable people.

Cambodia is changing fast.  Last year’s dramatic flooding indicated yet again that even the climate is changing, and the United Nations stands hand in hand with Cambodia as the challenge evolves.

Still, there has been much progress since 2000, when the international community named eight millennium development goals. (In Cambodia, we have a ninth goal: de-mining, unexploded ordnance and victim assistance).

With the deadline for those objectives approaching, the world is looking to what comes next. A lot of consultation and hard work lies ahead.

But, ultimately, it’s about kids like Chea. Building the Cambodia we want for Chea and his family is, and always will be, a team effort.

As our charter reminds us, the UN is here to play its part. We’re in it together.

 

 

រឿងរបស់ សុខ ជា គឺ​ជា​រឿង​ជោគជ័យ​មួយ។ ដោយ​កើត​មក​ជា​ទារក​ម្នាក់​ ដែល​មាន​ភាព​ស្គម​ស្គាំង ហើយ​បាន​ក្លាយ​ជា​ក្មេង​ចេះ​ដើរ​តះៗ ដែល​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ។ ភស្តុតាង​អំពី​ទារក​នេះ បង្ហាញ​ថា ការ​ធ្វើ​ការ​រួម​គ្នា​នឹង​ទទួល​បាន​លទ្ធ​ផល​ប្រសើរ។

មូលនិធិ អភិវឌ្ឍន៍​សហស្សវត្សរ៍​រួមគ្នា ដើម្បី​កុមារ សុវត្ថិភាព​ស្បៀង​អាហារ និង​អាហា​រូបត្ថម្ភ ដែល​ជួយ​ទារក សុខ ជា ឲ្យ​ជា​សះស្បើយ​ពី​ជំងឺ​ខ្វះ​អាហា​រូបត្ថម្ភ​បាន​នាំ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ កម្ពុជា​រួម​នឹង​ស្ថាប័ន​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ​ចំនួន ៦ មក​ធ្វើ​ការ​ជាមួយ​គ្នា។

ក្រុមទាំងនេះ មាន​នូវ​គោលដៅ​រួមគ្នា​គឺ​ផ្តល់​អនាគត​ដល់​ក្មេងៗ​កម្ពុជា និង​គ្រួសារ​របស់​ពួកគេ ដូច​ទៅ​នឹង​អនាគត​របស់​កុមារ សុខ ជា ដែល​ពួក​គេ​ចង់​បាន។

ជារៀងរាល់​ឆ្នាំ ថ្ងៃទី ២៤ តុលា គឺជា​ថ្ងៃ​រំឭក​ខួប ទិវា​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ។ វាជា​ទិវា​មួយ សម្រាប់​យើង​ទាំងអស់​គ្នា រួម​ទាំង​ស្ថាប័ន​អង្គការ​សហប្រជា​ជាតិ​ចំនួន ២៧ អង្គការ​មូល​និធិ និង​កម្មវិធី​ផ្សេងៗ ធ្វើ​ការ​រួម​គ្នា ដើម្បី​សន្តិភាព ការ​កាត់​បន្ថយ​ភាព​ក្រីក្រ និង​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា និង​ដើម្បី​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង អំពី​ការងារ​របស់​យើង​នៅ​ទី​នេះ គឺ​ដើម្បី​មនុស្ស​ទាំង​អស់​គ្នា​ឲ្យ​ដូច​ទៅ​នឹង​កុមារ សុខ ជា។ ដោយ​ចុះ​ហត្ថលេខា នៅ​ថ្ងៃទី ២៤ ខែ​តុលា ១៩៤៥ ពាក្យ​ពេចន៍​នៅ​ក្នុង​ធម្មនុញ្ញ​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ បាន​កំណត់​អំពី​ការងារ​របស់​យើង ដែល​យើង​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ និង​របៀប​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ។ ពាក្យ​ពេចន៍​នៅ​ក្នុង​ធម្មនុញ្ញ​នេះ គឺ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​យើង​ជា​និច្ច ខណៈ​ស្ថាប័ន​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ ខិតខំ​ធ្វើ​ការ​ងារ​បម្រើ​ប្រជាជន៖ «យើង​ទាំង​អស់​គ្នា គឺជា​ប្រជាជន​ពិភព​លោក»។ យើង​សហការ​ជា​ដៃគូ​ស្មើភាព​គ្នា​ជាមួយ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា និង​ប្រតិបត្តិ​ការ​ជាមួយ​ភាគី​ពាក់ព័ន្ធ​ទាំង​អស់។ វា​មាន​វិធី​សាស្រ្ត​ផ្សេងៗ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ការងារ​ជាមួយ​គ្នា​ស្រប​ទៅ​តាម​ស្មារតី​ធម្មនុញ្ញ អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ។ ជា​ឧទាហរណ៍​ប្រទេស​កម្ពុជា គាំទ្រ​ទំនាក់​ទំនង​សន្តិភាព និង​រាក់​ទាក់​ក្នុង​ចំណោម​ប្រទេស​នានា ឲ្យ​ស្រប​ទៅ​តាម​ធម្មនុញ្ញ​អង្គការ​សហប្រជា​ជាតិ​តាម​រយៈ​កង​កម្លាំង រក្សា​សន្តិភាព។ កង​កម្លាំង​កម្ពុជា​ជាង ១០០០ នាក់​«ដែល​ពាក់​មួក​ខៀវ»​បាន​និង​កំពុង​បម្រើ​នៅ​ក្នុង​បេសក​កម្ម រក្សា​សន្តិភាព​របស់​អង្គការ​សហប្រជា​ជាតិ។ ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​បំផុត​របស់​កម្ពុជា​គឺ​ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន។ សេដ្ឋកិច្ច​នឹង​បន្ត​រីក​លូត​លាស់ ហើយ​ប្រទេស​នេះ​នឹង​ឈាន​ដល់​ស្ថានភាព​«ប្រាក់​ចំណូល​មធ្យម»​នាពេល​ខាង​មុខ​ ឆាប់ៗ។ វា​ជា​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ខ្លួន​ឯង ដែល​កំពុង​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្ថានភាព​នោះ​កើត​ឡើង ដូច្នេះ​ការ​វិនិយោគ​នៅ​ក្នុង​វិស័យ​«ធនធាន​មនុស្ស»​គឺជា​អាទិភាព​មួយ ក្នុង​ចំណោម​អាទិភាព​ចម្បងៗ​ផ្សេង​ទៀត។

ឧបសគ្គ​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ឧបសគ្គ​ដល់​ប្រជាជន​កម្ពុជា ដែល​នៅ​តែ​មាន​គឺ​បញ្ហា​កង្វះ​អាហារូបត្ថម្ភ។ ការ​សិក្សា​វាស់​ស្ទង់​ស្តីពី​ប្រជាសាស្រ្ត និង​សុខាភិបាល បាន​បង្ហាញ​ថា ២៨ ​ភាគរយ ក្នុង​ចំណោម​ក្មេងៗ​កម្ពុជា គឺ​មាន​ទម្ងន់​ស្រាល មិន​ទាន់​គ្រប់គ្រាន់​នឹង​ទម្ងន់​របស់​ខ្លួន។ កង្វះ​អាហារូបត្ថម្ភ​ សម្រាប់​មាតា និង​កុមារ អាច​ជា​ឧបសគ្គ ដល់​ការ​អភិវឌ្ឍ​ផ្នែក​រាង​កាយ និង​ស្មារតី ហើយ​នេះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​ការ​អភិវឌ្ឍ​«ធនធាន​មនុស្ស»​ដែល ជំរុញ​ដល់​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ប្រទេស។

យើង និងដៃគូ​របស់​យើង កំពុង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​យ៉ាង​ពិសេស ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​កម្ពុជា ​មាន​រាងកាយ និង​សុខភាព​មាំមួន​ជាងមុន ដែល​ជា​មូលដ្ឋាន​គ្រឹះ សម្រាប់​ភាព​រីក​ចម្រើន​ជា​បន្ត​របស់​កម្ពុជា។

ប្រទេសកម្ពុជា ធ្លាប់​ជា​ប្រទេស​មាន​អរិយធម៌​ដ៏​អស្ចារ្យ​មួយ កាល​ពី​សម័យ​បុរាណ ប៉ុន្តែ​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន នៅ​វ័យ​ក្មេង​ច្រើន។ យោង​តាម​ជំរឿន​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៨ មួយ​ភាគបី​នៃ​ប្រជាជន​កម្ពុជា​គឺ​មាន​អាយុ​ចន្លោះ​ពី​១៥​ទៅ​២៩ឆ្នាំ។ ប្រជាជន​វ័យ​ក្មេង​ទាំង​នេះ​នឹង​ជា​កម្លាំង​ជំរុញ​មួយ ហើយ​ពួកគេ​សម​នឹង​ទទួល​បាន​ជីវិត​មួយ​ដែល​មាន​គុណ​ភាព។ ពួកគេ​នឹង​ជា​អ្នក​ដែល​កំណត់​អនាគត​របស់​ប្រទេស។ ប្រជាជន​វ័យ​ក្មេង​ទាំង​នេះ គឺជា​កម្លាំង​សម្រាប់​កិច្ច​ខិតខំ​ប្រឹង​ប្រែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ សម្រេច​សមិទ្ធ​ផល​របស់​កម្ពុជា។ ការ​ចូល​រួម​ច្រើន​ជាង​មុន របស់​ស្រ្តី នៅ​ក្នុង​អាជីវកម្ម និង​វិស័យ​សាធារណៈ គឺ​មាន​លក្ខណៈ​សំខាន់​ស្មើ​គ្នា។ សមភាព និង​ការ​ផ្តល់​អំណាច​ដល់​ស្រ្តី នឹង​ជួយ​យើង​និង​ដៃ​គូ​របស់​យើង។ ជាងនេះ​ទៀត បញ្ហា​ប្រើ​ហិង្សា​លើ​ស្រ្តី​ ត្រូវ​តែ​ដោះ​ស្រាយ។
ជំហានទីមួយ គឺការ​និយាយ​អំពី​បញ្ហា ហើយ​កម្មវិធី​មួយ ដែល​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ស្ថាប័ន​ចំនួន​បួន របស់​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ ​គឺ​ការ​រក​ឃើញ​ថា ​ការ​អប់រំ​តាម​រយៈ​មិត្ត​អប់រំ​មិត្ត គឺជា​វិធី​មួយ ក្នុង​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​បេះដូង និង​ចិត្ត​របស់​ប្រជាជន។ ប្រជាជន​ខ្លះ ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ក្រុម​ប្រជាជន​ងាយ​រងគ្រោះ ជាង​ក្រុម​ប្រជាជន​ផ្សេង​ទៀត ហើយ​ជា​ធម្មតា ត្រូវ​ការ​ការ​ជួយ​ជា​ពិសេស។ ឧទាហរណ៍ កន្លែង​ល្អ​បំផុត សម្រាប់​ការ​ព្យាបាល​ការញៀន​ថ្នាំ​ញៀន គឺ​សហគមន៍​ផ្ទាល់ ជា​ជាង​មជ្ឈ​មណ្ឌល​ព្យាបាល​ការ​ញៀន​ថ្នាំ។

ប្រជាជន​ក្រីក្រ​បំផុត ត្រូវ​ការ​សំណាញ់​សុវត្ថិភាព​សង្គម ដែល​ជា​វិធី​មួយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​កម្ពុជា អាច​ជួយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។

ជាមួយនឹងជំនួយ ​ពី​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា កំពុង​បោះ​ជំហាន​សំខាន់ៗ ស្តីពី​ការ​ការពារ​ប្រជាជន​ដែល​ងាយ​រងគ្រោះ​បំផុត។ កម្ពុជា​កំពុង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​លឿន។ គ្រោះ​ទឹកជំនន់​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​មុន បាន​បង្ហាញ​ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត​ថា សូម្បី​តែ​អាកាស​ធាតុ​ក៏​កំពុង​មាន​ការ​ប្រែប្រួល ហើយ​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ​រួម​ដៃ​គ្នា​ជាមួយ​នឹង​កម្ពុជា ខណៈ​ដែល​បញ្ហា​ប្រឈម​នេះ​មាន​លក្ខណៈ​វិវត្តន៍។​ ទោះ​បី​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ ២០០០ មក មាន​ភាព​រីក​ចម្រើន​យ៉ាង​ច្រើន។ ពិភព​លោក កំពុង​សម្លឹង​មើល​អ្វី​ដែល​នឹង​កើត​មាន នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។ បញ្ហា​លំបាក និង​ការងារ​ជា​ច្រើន​កំពុង​បន្ត​មាន។
ប៉ុន្តែទោះបី យ៉ាង​ណា​ក្តី វា​គឺ​អំពី​កុមារ ដូច​នឹង​កុមារ សុខ​ ជា ដែរ។ ​សម្រាប់ សុខ ជា និង​គ្រួសារ​របស់​គេ ការ​កសាង​ប្រទេស​កម្ពុជាគឺ​កិច្ច​ខិត​ខំ​ប្រឹង​ប្រែង​ជា​ក្រុម ខណៈ​ដែល​ធម្មនុញ្ញ​របស់​យើង​តែង​តែ​រំឭក​យើង ឯអង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ​នៅ​ទី​នេះ​កំពុង​ដើរ​តួនាទី​របស់​ខ្លួន។ យើង​ធ្វើ​ការងារ​រួម​គ្នា៕ PS Buoglas Broderick អ្នក​សម្របសម្រួល​របស់​អង្គ​ការ​សហ​ប្រជាជាតិ​ប្រចាំ​កម្ពុជា